ประวัติความเป็นมา องค์การบริหารส่วนจังหวัดตรัง อ.เมือง จ.ตรัง (อบจ.ตรัง)

ประวัติความเป็นมา

เลือกภาษา :

การจัดรูปองค์การบริหารส่วนจังหวัด ซึ่งเป็นการปกครองส่วนท้องถิ่นรูปหนึ่งที่ใช้อยู่ได้มีการปรับปรุงแก้ไข และวิวัฒนาการมาตามลำดับ โดยจัดให้มีสภาจังหวัดขึ้นครั้งแรกใน ปี พ.ศ.2476 ตามความในพระราชบัญญัติจัดระเบียบ เทศบาลพ.ศ.2476 ฐานะของสภาจังหวัดขณะนั้นมีลักษณะเป็นองค์กรตัวแทนของประชาชนทำหน้าที่ให้คำปรึกษาหารือ แนะนำแก่คณะกรรมการจังหวัดยังมิได้มีฐานะเป็นนิติบุคคลที่แยกต่างหากจากราชการบริหารส่วนภูมิภาคหรือเป็นหน่วย การปกครองท้องถิ่นตามกฎหมาย

ต่อมาในปี พ.ศ.2481 ได้มีการตราพระราชบัญญัติสภาจังหวัด พ.ศ.2481 ขึ้นโดยมีความประสงค์ที่จะแยก กฎหมายที่เกี่ยวกับ สภาจังหวัดไว้โดยเฉพาะสำหรับสาระสำคัญของพระราชบัญญัติสภาจังหวัดนั้นยังมิได้มีการ เปลี่ยนแปลงฐานะและบทบาทของสภาจังหวัดไปจากเดิมกล่าวคือสภาจังหวัดยังคงทำหน้าที่เป็นสภาที่ปรึกษาของ คณะกรรมการจังหวัดเท่านั้นจนกระทั่งได้มีการประกาศใช้พระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการแผ่นดินพ.ศ.2495 ซึ่งกำหนดให้ ผู้ว่าราชการจังหวัดเป็นหัวหน้าปกครองบังคับบัญชาข้าราชการและรับผิดชอบบริหารราชการในส่วน จังหวัดของกระทรวงทบวงกรมต่างๆโดยตรงแทนคณะกรรมการจังหวัดเดิมโดยผลแห่งพระราชบัญญัติฯนี้ทำให้ สภาจังหวัดมีฐานะเป็นสภาที่ปรึกษาของผู้ว่าราชการจังหวัด

แต่เนื่องจาก บทบาท และการดำเนินงานของสภาจังหวัด ในฐานะที่ปรึกษา ซึ่งคอยให้คำแนะนำและควบคุมดูแลการปฏิบัติงานของจังหวัด ไม่สู้จะได้ผลสมความมุ่งหมายเท่าใด นัก จึงทำให้เกิดแนวความคิดที่จะปรับปรุงบทบาทของสภาจังหวัดให้มีประสิทธิภาพ โดยให้ประชาชนได้เข้ามา มีส่วน ในการปกครองตนเองยิ่งขึ้น พ.ศ.2498 อันมีผลให้เกิด “องค์การบริหารส่วนจังหวัด” ขึ้น ตามกฎหมาย มีฐานะ เป็นนิติบุคคลแยกจากจังหวัด ในฐานะที่เป็นราชการบริหารส่วนภูมิภาค ต่อมาประกาศคณะปฏิบัติ ฉบับที่ 218 ลงวันที่ 29 กันยายน 2515 ซึ่งเป็นกฎหมายแม่บทว่าด้วยการจัดระเบียบบริหารราชการแผ่นดิน ได้กำหนดให้องค์การบริหารส่วน จังหวัดมีฐานะเป็นหน่วยการปกครองท้องถิ่นรูปหนึ่งเมื่อสภาจังหวัดแปรสภาพมาเป็นสภาการปกครอง ท้องถิ่นจึงมีบทบาทและอำนาจหน้าที่เพิ่มขึ้นอย่างมากดังนั้นเพื่อประโยชน์ในการทำความเข้าใจอำนาจหน้าที่และบทบาท ของสภาจังหวัดจากอดีตถึงปัจจุบันจึงขอแบ่งระยะวิวัฒนาการของสภาจังหวัดออกเป็น 2 ระยะ คือ

1.) ในอดีต (พ.ศ.2476 – 2498)

นับตั้งแต่ปี พ.ศ.2476 ที่ได้มีการจัดตั้งสภาจังหวัดขึ้นตามพระราชบัญญัติจัดระเบียบ เทศบาล พ.ศ.2476 ซึ่งนับเป็นจุดกำเนิดและรากฐานของพัฒนาการ ที่ทำให้เกิดมีหน่วยการปกครอง ท้องถิ่นในรูปขององค์การบริหารส่วน จังหวัดขึ้น จนถึงปี พ.ศ.2498 นั้นอาจกล่าวโดยสรุปถึงฐานะอำนาจหน้าที่บทบาทของสภาจังหวัดได้ว่ามีลักษณะดังนี้
ฐานะสภาจังหวัดในขณะนั้นก็ยังมิได้มีฐานะเป็นหน่วยการปกครองท้องถิ่นและเป็นนิติบุคคลที่แยกต่างหากจาก ราชการบริหารส่วนภูมิภาค ตามกฎหมายเป็นเพียงองค์การตัวแทนประชาชน รูปแบบหนึ่งที่ทำหน้าที่ ให้คำปรึกษาแนะนำ แก่จังหวัด ซึ่งพระราชบัญญัติบริหารราชการแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ.2476 กำหนดให้จังหวัดเป็นหน่วยราชการ บริหารส่วนภูมิภาค อำนาจการบริหารงานในจังหวัดอยู่ภายใต้การดำเนินงานของคณะกรรมการจังหวัด ซึ่งมีผู้ว่าราชการ จังหวัดเป็นประธานสภาจังหวัดจึงมีบทบาทเป็นเพียงที่ปรึกษาเกี่ยวกับกิจการของจังหวัดแก่คณะกรรมการจังหวัดและ คณะกรรมการจังหวัดไม่จำเป็นต้องปฏิบัติตามเสมอไปจนกระทั่งในปี พ.ศ.2495 ได้มีการตราพระราชบัญญัติระเบียบ บริหารราชการแผ่นดินกำหนดให้ผู้ว่าราชการจังหวัดเป็นหัวหน้าปกครองบังคับบัญชาข้าราชการและรับผิดชอบการ บริหารราชการในส่วนจังหวัด สภาจังหวัดจึงเปลี่ยนบทบาทจากสภาที่ปรึกษาของกรรมการจังหวัดมาเป็น สภาที่ปรึกษา ของผู้ว่าราชการจังหวัดสำหรับอำนาจหน้าที่ของสภาจังหวัดพระราชบัญญัติสภาจังหวัด พ.ศ.2481 มาตรา 25 ได้ กำหนดให้สภาจังหวัดมีหน้าที่ดังต่อไปนี้

ตรวจและรายงานเรื่องงบประมาณที่ทางจังหวัดตั้งขึ้นและสอบสวนการคลังทางจังหวัดตามระเบียบซึ่งจะได้ มีกฎกระทรวงกำหนดไว้
แบ่งสรรเงินทุนอุดหนุนของรัฐบาลระหว่างบรรดาเทศบาลในจังหวัด
เสนอข้อแนะนำและให้คำปรึกษาต่อคณะกรรมการจังหวัดในกิจการจังหวัด ดังต่อไปนี้
- ก. การรักษาความสงบเรียบร้อยและศีลธรรมอันดีของประชาชน
- ข. การประถมศึกษาและอาชีวศึกษา
- ค. การป้องกันโรค การบำบัดโรค การจัดตั้งและบำรุงสถานพยาบาล
- ง. การจัดให้มีและบำรุงทางบกทางน้ำ
- จ. การกสิกรรมและการขนส่ง
- ฉ. การเก็บภาษีอากรโดยตรง ซึ่งจะเป็นรายได้ส่วนจังหวัด
- ช. การเปลี่ยนแปลงเขตหมู่บ้าน ตำบล อำเภอ และเขตเทศบาล
ให้คำปรึกษาในกิจการที่คณะกรรมการจังหวัดร้องขอ

2.) ใน พ.ศ.2498

การจัดตั้งและการบริหารงานขององค์การบริหารส่วนจังหวัดเป็นไปตามพระราชบัญญัติระเบียบบริหาร ราชการส่วนจังหวัด พ.ศ. 2498 ซึ่งกำหนดให้องค์การบริหารส่วนจังหวัดมีฐานะเป็นนิติบุคคลและประกาศของคณะ ปฏิวัติฉบับที่ 218 ได้กำหนดให้องค์การบริหารส่วนจังหวัดเป็นหน่วย การปกครองส่วนท้องถิ่นรูปหนึ่ง ดังนั้นองค์การ บริหารส่วนจังหวัดจึงเป็นหน่วยราชการบริหารส่วนท้องถิ่นที่มีฐานะเป็นนิติบุคคลและในพระราชบัญญัติฯดังกล่าว ได้กำหนดอำนาจหน้าที่ขององค์การบริหารส่วนจังหวัดไว้ว่าองค์การฯ อาจดำเนินกิจการส่วนจังหวัดภายในเขตจังหวัดนอกเขตเทศบาล และเขตสุขาภิบาลเช่น การรักษาความสงบเรียบร้อยและศีลธรรมอันดีของประชาชน การศึกษา การทำนุบำรุงศาสนา และส่งเสริมวัฒนธรรม การสาธารณูปการ การป้องกันโรค การบำบัดโรค และ การจัดตั้งและบำรุงสถานพยาบาลฯลฯเป็นต้นนอกจากนี้องค์การบริหารส่วนจังหวัดยังอาจทำกิจการซึ่งอยู่นอกเขตในเมื่อกิจการนั้นจำเป็นต้อง ทำและเป็นการเกี่ยวเนื่องกับกิจกรรมที่ดำเนินตาม อำนาจหน้าที่อยู่ภายในเขตของตน โดยได้รับความยินยอมจากสภา เทศบาล คณะกรรมการสุขาภิบาล สภาจังหวัด หรือสภาตำบลที่เกี่ยวข้องนั้น และได้รับอนุมัติจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยแล้วด้วย โครงสร้างการบริหารงานองค์การบริหารส่วนจังหวัด มีองค์ประกอบที่สำคัญอยู่ 2 ส่วน คือ

สภาจังหวัด ทำหน้าที่เสมือนฝ่ายนิติบัญญัติ
ฝายบริหาร มีผู้ว่าราชการจังหวัดเป็นหัวหน้าฝ่ายบริหาร

รายละเอียดเพิ่มเติม

The provincial administrative organization formation, which is one of the active local government forms, has been amended and developed adequately. The first provincial council was held in 1933, according to the Municipal Organization Act, B.E. 2476. The position of the Provincial Council at that time was portrayed as an organization representing the citizens, served as consult, provided recommendations to the Provincial Committee. Its status was at this point not a juristic person separated from the provincial administration or a local administrative unit under the law yet.

Soon after, in the year 1938, the Provincial Council Act, B.E. 2481 was enacted with the objective to distinct the laws relating to the provincial council. As for the principle of the Provincial Council Act, the status and responsibility of the provincial council have not been changed from the original status.

Thus, the provincial council still served only as an advisory council for provincial committees until the promulgation of the State Administration Act, B.E. 2495, which assigned the provincial governor to be the head of governing, in command of government officials and responsible for the administration of the provincial administration of various ministries, bureaus and departments directly in the name of the former provincial committees. Consequently, the Provincial Council held the position of an advisory council for the Provincial Governor. Nevertheless, as the role and operation of the Provincial Council as an consultant to advise and supervise the operation of the province did not meet the expectations, an idea to improve the role of the Provincial Council for efficiency was initiated by allowing people to participate in self-government yet more in 1955, which resulted in legal "Provincial Administrative Organization" as a juristic person detached from the province as the provincial administration. Subsequently, the announcement of the operating group No. 218, dated September 29, 1972, which was the Master Law on the Organization of State Administration had designated the Provincial Administrative Organization to be a local government unit. Once the provincial council became a local government council, a tremendous increase in roles and duties took place. Therefore, for the advantage of understanding the authority and role of the provincial council from the past to the present, the evolutionary phases of the Provincial Council shall therefore be separated into 2 phases:

1) In the past (1933-1955)

Since 1933, the provincial council had been established in accordance with the Municipal Organization Act, B.E. 2476. For this is the beginning and the foundation of the development that initiated the local administrative units in the form of provincial administrative organizations up to the year 1955, the status, powers, duties and roles of the provincial council can be summarized as follows:
As the provincial council at that time, it was not yet a local administrative unit and was a separate legal entity from the provincial administration. It was just a form of people's representative organization that functioned as an adviser to the province. The Government Administration Act of the Kingdom of Thailand, B.E. 2476 identified the province as a provincial administrative agency. The administrative power in the province was governed by the Provincial Committee with the provincial governor as the chairman of the provincial council, thus, obtained only the role as a consultant regarding the affairs of the province to the Provincial Committee and Provincial committees were not always required to comply. Until the year 1952, the State Administration Regulation Act was enacted, assigning the provincial governor to be the chief governing, in command of government officials and responsible for the administration of the provincial government. The Provincial Council therefore changed the role from the Provincial Committee's Advisory Council to the Provincial Governor's Advisory Council. As for the authority of the provincial council, the Provincial Council Act B.E. 2481, Section 25 had prescribed the following duties of the Provincial Council:

To inspect and report the budget set by the province and investigate the provincial finance in accordance with the regulations, which was regulated by the ministerial regulations.
To allocate government subsidies funds between the municipalities in the province.
To propose recommendations and advice to the Provincial Committee on the Provincial Affairs as follows:
- a. Maintaining public order and morals
- b. Primary and vocational education
- c. Disease prevention, disease treatment, establishment, and maintenance of nursing homes.
- d. Arrangement and maintenance of land and waterways
- e. Agriculture and Transportation
- f. Direct taxation which shall be the provincial income
- g. Changes in village districts, sub-districts, districts, and municipalities
To provide advice on businesses requested by the Provincial Committee.

2.) In 1955

The establishment and administration of the Provincial Administrative Organization was in accordance with the Provincial Administrative Regulations Act, 1955, which defines the status of the Provincial Administrative Organization as a juristic person and announced the faculty Revolution No. 218 had named the Provincial Administrative Organization as a local government unit. Therefore, the Provincial Administrative Organization was a local government agency as a juristic person and the said Act had determined the authority of the Provincial Administrative Organization that the Organization shall have the authority to operate in provincial areas within the province outside the municipality and sanitary fields such as Maintaining public order and morals, education, upholding religion and cultural promotion, public assistance, disease prevention, treatment of disease and the establishment and maintenance of nursing homes, etc. Additionally, the provincial administrative organizations may also conduct activities outside the territory when they are required to do so and are in relation to activities performed within their jurisdiction with the consent of the municipal council Sanitation committee, provincial council or the relevant district council and which had been approved by the Minister of Interior as well. There are two important components of the Provincial Administrative Organization Administrative Structure as follows:

The Provincial Assembly acts as a legislative branch.
The administration under the management of the provincial governor.

省府行政机构形式的组成，是一种地方行政形式，及逐渐发展，即在1933 年设立省议会，依照1933年的地方行政调整法律，当时的省议会地位是代表人民的组织，其职责为给人民顾问，或为省委员会提供意见，还不是从区域行政分开出来的法人地位，或不是依照法律的行政单位。

后来于1938年，颁发了1938年省议会法律，其目的是将有关省议会的法律另外分开，但省议会法律的主要内容，对于省议会的地位及角色，仍与原来相同，即省议会的职责只是省委员会的顾问，直到1952年发布政府规章法律，规定省府长为地方政府官员的主管，及代替省委员会管理省府里各部门，此法律的效果，使得省议会成为省府长的顾问，

但因为省议会的角色之为省府做顾问，不太能达到所预定的目标，因此想调整使省议会的角色更有效率，即让人民能参与其管理自己的工作，于1955 年，产生符合法律的“省府行政机构”，其地位为与省府分开的法人，后来革命团于1972年9月29日第218 公告，规定省府行政机构为地方行政单位的一种，当省议会改变成地方政府议会，其角色及权能因此增加很多，为了了解省议会从过去到现在的角色及权能，在此将省议会的角色及权能分成2 期，即:

1) 过去（1933年-1955年）

当时省议会的地位，还不是从区域行政分开出来的法人地位，依照法律只是代表人民的组织，其职责为给人民顾问，或为省委员会提供意见，依照1933年政府规章法律，规定省府为行政单位，其权力为管理地方行政，省府里的管理权力属于省府委员会，即以省府长为主席，其角色只是为省府委员会做顾问，及省府委员会不一定需要依照其建议执行，直到1952年发布政府规章法律，规定省府长为地方政府官员的主管，及代替省委员会管理省府里各部门，省议会的角色因此从省府委员会的顾问，成为省府长的顾问，至于省议会的权力及职责，1938年的省议会法律，第25 条，规定省议会有以下职责：

检查并报告省设定的预算, 并调查省财政,根据政府规章所规定。
分配政府补贴资金于全省各行政单位。
为省府委员会提供建议及给予顾问如下：
- *维护公共秩序和道德
- *初级和职业教育
- *疾病预防，疾病治疗，医院的建立和维护。
- *陆地和水路的安排和维护
- *农业和运输
- *直接征税，这将是省的收入
- *更改乡村，乡，县及地方的边界范围。
提供省府委员会要求事项的咨询。

2.) 于1955 年

省府行政机构的设立及执行，符合1955年政府规章法律，即规定省府行政机构为法人，及革命团第218 公告，规定省府行政机构为地方行政单位的一种形式，因此省府行政机构即是有法人地位的地方行政单位，法律并规定，省府行政机构的权力及职责，可以在行政区外及卫生区，执行省府的工作，例如维护公共秩序和道德，维护宗教，促进文化，公共设施，疾病预防，疾病治疗，医院的建立和维护等等，省府行政机构也可以在必要时在区外开展活动，完成与所进行的活动有关的工作，依照本身管辖范围内的权限，经地方议会，卫生委员会，省议会或有关乡理事会的同意，并已获得内政部长的批准。省府行政机构，有2 个主要组成，即

省议会，其职责有如立法部门
行政部门，有省府长为领导